vrijdag 22 februari 2013

Because you're a woman!

Matandala Belgica & Hollandia!


Chisulo 16 Feburuwari

Zo, wederom zaterdag en wederom vroeg opstaan. Raar maar waar, in het weekend staan we vroeger op dan in de week. Vandaag staat er voor Ian, Lorenz en Walter een serieuze trip op het programma. Lorenz’ internet is al een hele week kapot en daarom trekken ze nu naar Mzuzu, een stad die zo’n 160 km verder ligt. De wekker belde ons om 5u wakker, want om 6u moesten we op de minibus richting Mzuzu zitten. Amai, vroeg! Hop, die minibus op en vol goede moed naar Mzuzu. We waren niet de enigen die op die minibus zaten hoor! Op een gegeven moment telden we 30 hoofden in een busje dat bedoeld is op ne man of 14 te vervoeren! Waanzin en oncomfortabel tot in de 10e macht!

Na een trip van 3u en half kwamen we aan in Mzuzu, waar we meteen de winkels bestormden. Nu we hier toch zijn kunnen best ineens wat aankopen doen natuurlijk. Want hier vinden we dingen die we bij ons helemaal niet vinden. Buiten eten en drank zochten we nog naar wat praktische spullen ook. Opvallend: Alle ‘grote’ winkels worden hier uitgebaat door Aziaten! Dat merk je dan ook meteen aan de namen van de winkels: Hong Kong Trading, China Super Market, … Misschien niet eens zo slecht, aangezien die mensen wel iets afweten van handel drijven en op die manier de economie toch een beetje draait.


Verder op pad, inkopen doen en naar de Airtel Store, waar Lorenz’ internet gemaakt moet worden. Blijkbaar was zijn internet gepauzeerd door een verkeerde code in te voeren in de software van het internet. Stom dat we helemaal daarvoor naar Mzuzu moesten komen, maar we moesten hier anders een van de weken toch eens zijn. Dan maar ineens naar het Immigration Office, waar we gaan proberen om onze verblijven al meteen een maand te laten verlengen. Normaal gezien moeten we hier elke maand een keertje naartoe komen, omdat je verblijfsvergunning maar een maand geldig is. Ondertussen waren we 2 mannen tegengekomen, die we voordien al hadden ontmoet. Na wat onderhandelen in het Immigration Office, kregen we, mits betaling van de som van 10.000 Kwacha per persoon (het is namelijk 5.000 Kwacha per verlening), meteen 2 maanden extra verlenging. Dat betekent dat we tot 5 mei in Malawi mogen blijven. Aangezien we 27 april terugvliegen, moeten we hiervoor dus al niet meer terugkomen! Nice! Want dit tripje doet niemand voor zijn plezier.


Snel gaan eten bij een Indiër die de beste pizza ooit maakt, nog wat rondkijken en terug naar Chilumba, alweer zo’n 3u en half rijden met een volgestouwd minibusje. Heerlijk, dat Afrikaans openbaar vervoer.

In Chilumba hebben Lies, Linn en Yoeri ondertussen ook niet stilgezeten. Zij waren ongeveer even vroeg uit bed, om een tochtje te maken. Dat tochtje is een flinke wandeling geworden. Ze vertokken rond iets na 6 en waren om 14u terug. Mooie wandeling. Eerst een hele tocht te voet, waarna ze met een boot naar een eilandje gevaren werden. Daar hebben de vrienden de rotsen bestegen en beklommen op blote voeten! Verder zijn Lies, Linn en Yoeri wat wildlife tegengekomen. Tijdens hun tocht stond onder andere een apenbezoek op het programma! 


 



Een sportief dagje voor dit trio vandaag.
Normaal gezien stond er vandaag de competitie voetbal en netbal op het programma, maar omwille van een overlijden in het dorp, ging deze niet door. Hier sterven ze trouwens sneller dan ze geboren worden hebben we de indruk, want het was niet het eerste overlijden dat we al vernomen.


Na de wandeling hebben de dames gekookte en gebakken banaan gemaakt (Ja inderdaad, banaan, we zitten in Afrika). Heerlijk, zo met een beetje ketchup! Delicatesse van de dag!


Malaweetje: Dwaal je van het pad af, dan kan je wel eens een pofadder tegen komen. Lies haar verblijf was al bijna over geweest, moest ze niet, net op tijd, de reactie hebben gehad om daar vooral niet op te gaan staan!





Sabata 17 Feburuwari

Lazy Sunday zouden we zeggen. Vandaag hebben we niet zo veel gedaan.
Lies en Linn werden ’s ochtends (terwijl de heren nog lagen te knorren) opgehaald om mee naar de mis te gaan. Want een Afrikaanse mis moeten we toch wel eens een keertje gedaan hebben natuurlijk! Aan de hand van de verhalen van onze dames, zouden de heren dan beslissen om volgende keer al dan niet mee te gaan.

Toen de dames terugkwamen, bleek al snel dat de heren deze activiteit toch zouden overslaan. De mis had twee en half uur geduurd, waarbij een priester een hele lange tijd over God had staan vertellen. Niet echt heel interessant. Het zingen was wel heel leuk natuurlijk, maar ik denk niet dat dit voor herhaling vatbaar is.

Verder hebben we vandaag wat geluierd en schoolvoorbereidingen gemaakt. Yoeri maakte wederom een prachtige kaart over de missionarisroutes van ‘The Kingdom of Buganda’. Ian brak zijn hoofd over lessen Computer Science die hij kan geven zonder computers. En de Lagere Scholieren maakten concreet materiaal in de vorm van biljetten en muntstukken om te gebruiken tijdens de lessen. Verder nog wat nadenken en uitvoeren hoe we de lessen hier aantrekkelijk en interactief kunnen maken en dan testen we deze week wat dat gaat geven. 




Vandaag hebben we voor de eerste keer Nsima gegeten. Dit is de maaltijd die de lokale bevolking hier elke dag binnenspeelt. Bijzonder voedzaam volgens de mensen hier, maar naar onze mening kan geplette maïs toch niet zo super voedzaam zijn. Zeker niet als je ziet hoe de meesten er hier als een lucifer bijlopen.

Nsima dus, wel ja, eigenlijk helemaal niet slecht. Smaakloos, dat wel, maar met een lekker stukje vis en een goed sausje is dat best wel te smaken! Hoe ziet dit er nu uit? Wel ’t is eigenlijk een witte klomp deeg, gemaakt van gemalen maïs. En voor 200 Kwacha eten we hier met zijn vijven van. Plus dan nog K500 voor 6 vissen. Goedkoop gegeten vandaag! Het is ook de bedoeling dat dit met de handen gegeten wordt. Trek een stukje van hett deeg af, kneed dat in je handpalm met je vingers, dop het in de saus en speel het naar binnen.

Malaweetje: Vissenkoppen zijn hier een feestmaal voor de lokale bevolking. Dat samen met de overschot Nsima maakte onze Kondowe heel gelukkig!


Mande 18 Feburuwari

Terug tijd voor school vandaag, iedereen start met zijn eerste echte dagen lesgeven, hoewel iedereen al wel voor de klas heeft gestaan, begint onze planning eigenlijk vandaag pas.
Lies kreeg al direct een probleem voorgeschoteld, want zij moest normaal gezien vandaag met Science and Technology starten. De directeur zou gisteren de boeken komen brengen, maar aangezien er geen boeken gevonden zijn, moest Lies kiezen of ze vanaf morgen met English, Life Skills of Expressive Arts zou starten. Dan maar Engels geven vanaf morgen en vandaag enkel wiskunde.
Lorenz en Linn hadden vandaag wel hun eerste lessen Science and Technology, respectievelijk over de delen van een plant en waarvoor allerlei materialen gebruikt worden.
Yoeri en Ian hadden vandaag ook hun eerste echte voorbereide lessen. Yoeri startte met ‘The Kingdom of Buganda’ tijdens de geschiedenislessen. Ian moest voor de eerste keer Geography geven, waarbij hij het verschil tussen het weer en het klimaat moest uitleggen. Tijdens die les in de ene klas bleek dat de leerkracht deze les al gegeven had, waardoor Ian dus eigenlijk gewoon aan het herhalen was wat de leerlingen al gezien hadden.
Verder bestond onze dag hier uit voorbereiden voor de volgende dagen, eens met de visser voor onze lodge gaan praten en vragen of hij voor ons vis had gevangen. Want dat ging die proberen. Helaas, niets gevangen vandaag. Morgen meer geluk.
Buiten een babbeltje met het thuisfront, en nog wat voorbereiden of grote tekeningen kleuren (ja, drie van ons doen Lager Onderwijs) hebben we vandaag niets meer gedaan.


Chibiri 19 Feburuwari

Het lesgeven gaat gewoon door. We gaan hier geen al te uitgebreide verslagen over typen, want dat zou wat veel zijn om allemaal op de blog te zetten. Opvallende dingen, of speciale situaties delen we jullie zeker en vast mee!

Yoeri had sinds gisterenavond wat last van zijn oog en het is er niet beter op geworden met een nachtje slaap. In tegendeel! Zijn oog is helemaal rood doorlopen en het doet nogal pijn. Een ontstoken oog lijkt het. Toch maar proberen vandaag en hopen dat hij niet te hard moet afzien. Eenmaal aangekomen op school, werd hij door een leerkracht terug richting de lodge vergezeld om medicatie in het ziekenhuis te gaan halen. Daar kreeg hij een zalfje mee dat hij op z’n oog moest smeren. Daarover dan een kompres en vastplakken die handel, zodat er geen licht meer aankomt. Aarrgh, Kapitein Eénoog is een feit!
Normaal gingen Yoeri en Ian deze namiddag Baseball uitleggen aan de leerlingen van Form 2 in het middelbaar. Na de uitleg van dit spel, gaan we dat dan met allemaal spelen op het sportterrein. Baseball met 100 leerlingen, dat wordt tof! Aangezien Yoeri nu last had van zijn oog en eerst nog eens langs het ziekenhuis moest om zijn papieren te laten zien, neemt Lorenz de taak van het uitleggen van Baseball met plezier over. Ian en Lorenz legden het spel eerst zo goed mogelijk uit, waarbij ze geassisteerd werden door Lies. Later kwam Yoeri nog kijken tijdens het uitvoeren van het spel. Uiteindelijk kwamen er ongeveer 40 à 50 leerlingen op het spel af. Er waren een paar leerlingen die het spel en de regels heel snel oppikten. Na een tijdje oefenen kregen we al mooie spelletjes te zien. De sportleerkracht begon alvast met het samenstellen van een Baseball team.

Onze taak voor vandaag zat er op. Een spel uitleggen dat je zelf niet helemaal beheerst is geen makkelijke opgave. Zeker niet als je dit dan nog eens in een vreemde taal moet doen. Uiteindelijk hebben we een mooi resultaat gezien en hier en daar bijsturen tijdens het spel zelf was ook succesvol. Voldaan, maar vermoeid terug naar huis.
Eenmaal in de lodge aangekomen waren Ian en Lorenz helemaal kapot. Zo staan uitleggen  en een spel begeleiden, verbeteren, bijsturen en aansturen in deze hitte is vermoeiend! Dan nog eens een half uur terug wandelen was er te veel aan :D

Linn was vandaag haar conditie gaan verbeteren tijdens de netbal. Daar werd ze weer verwacht voor de training en het lijkt er op dat Linn en Lorenz zaterdag tijdens de competitie wel degelijk mee gaan moeten spelen.

Terug op onze positieven, begonnen we voor te bereiden voor de volgende dag. Walter was vandaag naar Mzuzu geweest, deze keer met de taxi, omdat er voor het project nog iets moest gebeuren. Hij had grote zelfklevende plastic meegebracht waarmee we ’s avonds alle grote tekeningen en kaarten, die we tot nu toe al gemaakt hadden, lamineerden. Ian maakte ondertussen werk van het tekenen van een weerstation. Zijn volgende Aardrijkskunde-opdracht. 

Malaweetje: “Lies has to carry the fish, because she’s a woman”, aldus de lokale visser voor onze lodge. Lorenz was wel akkoord met deze uitspraak, maar hij mocht dan betalen… ’t Is wat je verkiest he.


Chitatu 20 Feburuwari

Vannacht is de elektriciteit hier nogmaals uitgevallen en deze ochtend was dat nog steeds niet in orde. Geen toastbrood als ontbijt vandaag, wel een lekker kommetje cornflakes.

Eenmaal teruggekomen van de lessen dachten we leuke dingen voor te bereiden, maar de stroompanne was nog steeds een feit. Probeer je maar is in te beelden wat je allemaal kan doen zonder elektriciteit. Inderdaad, goed gedacht, NIETS! Lorenz bijvoorbeeld wou een domino maken om met de kinderen te spelen. Dan begint het probleem. De prenten voor die domino staan op de computer, daarvoor hebben we elektriciteit nodig, stel dat we nog eventjes op de batterij kunnen werken en de domino is af, moeten we die afprinten. Hmm, daar hebben we ook elektriciteit voor nodig. We zouden eventueel ook kunnen tekenen, als het echt niet anders kan, maar dan moest dit nog gelamineerd worden, anders overleven die kaartjes de eerste 10 seconden niet. Lamineren dus! Maaaar, zonder elektriciteit gaat dat ook niet.

Frustrerend eigenlijk, als je echt helemaal niets kan doen.

Dan begonnen Lies, Lorenz en Linn maar aan de tekeningen voor het eerste leerjaar. De leerkracht had gevraagd of we de tekeningen uit haar boek konden vergroten. En aangezien we nu toch niets konden doen, was dat een leuke bezigheid.

Uiteindelijk hadden we natuurlijk wel elektriciteit nodig, dus besloten de heren de generator boven te halen. Deze ging heel gemakkelijk aan de gang en na eventjes uitzoeken hoe de kabels moesten liggen, hadden we elektriciteit. Net genoeg om de diepvriezer(omdat anders ons vlees en onze vis zouden ontdooien), de koelkast en enkele apparaten te laten werken. Lorenz ging samen met Kondowe nog snel wat benzine kopen op de zwarte markt om de generator draaiende te houden. Ja, op de zwarte markt. Als blanke alleen geraak je daar volgens mij niet aan benzine, dus we hadden onze Kondowe nodig. 
Eten maken was vandaag ook super gezellig. Een vuurtje stoken en koken maar! Het duurde wel een pak langer dan anders, maar ach, het was gezellig. Sinds vandaag zijn we ook afgestapt van Carlsberg. Nu drinken we Kuche Kuche, ‘The Pride of Malawi’. Een pilsje van 3,7%. Licht en zeker niet slecht!

Malaweetje: Ondertussen weten we waarvoor condooms hier gebruikt worden. ’t Is eens iets anders he! 



Chinayi 21 Feburuwari

Ondertussen is er terug elektriciteit!

Na het lesgeven verzamelden we allemaal terug aan de lodge, waar Ian zijn vrije dag nuttig aan het gebruiken was. Ian begon vandaag aan onze moestuin. We gaan zelf groenten planten en hopen hier nog enigszins resultaat van te zien. Resultaat proeven zal waarschijnlijk te laat zijn. Maar we kunnen de mensen hier maar gelukkig maken door een groentebedje te maken. 


 Toen die moestuin een feit was, begonnen Lies, Linn en Kondowe aan de was. 3 badjes met kleding in, water bijvoegen, zeep in de baden en schrobben die handel!












Als dat gedaan was, trokken Lorenz, Ian, Linn en Walter naar Uliwa, op zoek naar eten, drank, maïs (ja, we gaan hier nog Nsima maken), een hak (Ian heeft grootse plannen met de moestuin) en nog wat andere spullen.

Eenmaal terug van Uliwa, ging Yoeri vertrekken naar de Secundaire school om een praatje met de leerlingen te gaan slaan. Ze hadden geklaagd dat Yoeri er nooit was om eens een babbeltje te doen. Op naar school dus. Tegelijkertijd vertrok de rest naar het sportterrein. Het was weeral training en Linn en Lorenz gaven nogmaals alles wat ze in zich hadden om te winnen. Aangemoedigd door Lies, Ian en Walter, streden ze voor winst. Nu wordt het wel heel erg duidelijk dat het de bedoeling is om zaterdag mee in het team te staan. Dan zullen we de bezoekers een leren wat voetbal en netbal is! Branden zullen ze! (Of wij misschien, als de zon aanwezig is)


Ondertussen begint iedereen hier een beetje gefrustreerd te geraken. Het lesgeven ligt bij iedereen wat gevoelig. Iedereen heeft het was lastig, omdat we de indruk hebben dat we geen appreciatie krijgen voor wat we hier doen. De leerlingen blijven echt gewoon inzichtelijk falen op alles wat we proberen, de leerkrachten komen niet opdagen als wij aan het lesgeven zijn en profiteren van de vrije periode die ze dan krijgen. Het lijkt dat die leerkrachten het ook maar normaal vinden dat wij uren en uren in materiaal steken. Achteraf lijkt die moeite dan meestal ook voor niets geweest. We proberen ons er over te zetten en we gaan er gewoon volledig voor. Stap voor stap kunnen we misschien een klein resultaat bereiken. Alles is beter dan niets proberen.



Chinkondi 22 Feburuwari

De laatste dag van de werkweek en dan is het wederom weekend.
Vandaag zijn Ian en Yoeri, tijdens de namiddag, naar een quiz op de middelbare school. Ze zouden niet mee spelen, maar ze zouden gewoon eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat. Benieuwd met welke verhalen zij straks gaan toekomen.

Linn, Lies en Lorenz hebben vandaag een deel examens meegekregen van de directeur. We hadden namelijk voorgesteld om die examens te digitaliseren. Dat zou voor de leerkrachten en leerlingen een pak interessanter zijn. Vandaag zijn we dus begonnen met het digitaliseren van die examens. Eén van de leerkrachten toonde heel veel interesse in de tekeningen en afbeeldingen die we maakten met de computer en wou dit ook absoluut kunnen. Vanaf vandaag leren we Mister Kondowe (ja, ook al Kondowe, maar een andere) met de computer werken. En hij leert snel. Momenteel is hij bezig aan het typen van zijn eigen examens, traag maar leerrijk vordert hij. Leuk om te zien en wij zijn blij dat hij het zo veel interesse toont. Daaruit blijkt dus dat er wel heel veel nuttige dingen zijn die we hier kunnen doen.

Verder hebben we ook de roosters van de leerkrachten gevraagd. Want we zien hier toch wel wat problemen met de structuur en de indeling van de lessen en leerkrachten. Sommige leerkrachten moeten soms op hetzelfde uur in 2 klassen tegelijk zijn. Andere momenten zitten de leerlingen dan weer een lesuur zonder leerkracht in de klas. Dit vinden we niet oké en dit willen we dus aanpakken. Tegen dat we hier vertrekken moeten de leerkrachten een fatsoenlijk lessenrooster voorgeschoteld krijgen, zodat zowel de leerkrachten als de leerlingen structuur hebben.
Vandaag maakt Lorenz nog eens stoofvlees. Dan kunnen we daar morgenavond weer heerlijk van smullen. Hopelijk is het even lekker als vorige keer.

Malaweetje: Vandaag werden de schoolteams voorgesteld voor de pers! Walters Pers Agency stond paraat. 

Het vrouwelijke netbal team
Het mannelijke voetbalteam
Volgende week zullen we jullie weer nieuwe verhalen rond de oren gooien! Veel plezier daar in de lage landen en lijd nog maar eventjes goed kou. Wij zullen hier wel nog wat zweten in de zon.

Groetjes en tot volgende week!

Lies leert op z'n Afrikaans leven,
de zak gemalen maïs boven op het hoofd! 
Lorenz Teaching
Ian en Lorenz brachtten een verrassing voor Yoeri mee.
Yoeri, we love you!!!

vrijdag 15 februari 2013

Pluk en de Petteflet

Muli uli! (Goedendag, voor degenen die geen Tumbuka spreken)


Eerst en vooral maken we het antwoord en de winnaar van de prijsvraag bekend: Wet & Wild, Bareback, Rough Rider, Midnight en Hot zijn namen van condooms. De persoon die dit juist had is Ann Mortelmans (de tante van Lorenz). Proficiat tanteke! En om op je sms’je te antwoorden, het bestaat. Of ze het gebruiken is nog een andere vraag natuurlijk. 

Zaterdag 9 februari

Weekend! Bij ons betekent dat uitslapen, maar hier dus niet. Yoeri en Ian hadden om 8u afgesproken op hun school om nog wat informatie over de vakken en lessen in te winnen, maar zoals het echte Afrikanen typeert, was Ian zijn afspraak er dus helemaal niet. Om 9.30u was hij nog steeds niet te zien. Lessenrooster maar zelf samenstellen dan he! Ook handig natuurlijk, want dan kan je niet echt ontevreden zijn. Rond de middag verwachtten L3 (Lorenz, Lies en Linn) de headmaster van de Primary School aan de lodge, want die ging de boeken en fietsen komen brengen.  Die headmaster kwam laat op de middag opdagen met de fietsen, maar zonder de schoolboeken. Geen paniek. “I’ll bring them tomorrow.” Ook al op z’n Afrikaans dus!

Ian en Yoeri waren ondertussen de buurt gaan verkennen, door middel van een wandeling langs het strand. Op de weg kwamen ze onder andere Toulouse Beach tegen. Een soort lodge waar je als toerist kan verblijven. Na enkele plaatselijke praatjes kwamen de jongens hier oververhit terug aan. Ja, nogmaals, het is hier echt warm en het wil maar niet regenen! Regenseizoen, where are you?


Zondag 10 februari
Vandaag wel eens uitslapen. Malawiaans uitslapen wel te verstaan, want iedereen was voor 9u uit bed.
Vandaag werden de schoolboeken van de lagere school dan wel gebracht door de directeur van de school. Eens snel even kijken wat er zoals inzat natuurlijk. Van Standard 5, 6 en 7 vonden we boeken Mathematics en Science and Technology terug. We zouden dus in de 5e, 6e en 7e klas komen te staan en daar zouden we Wiskunde en een soort Wereldoriëntatie moeten geven.

Die fietsen die hier staan, moeten natuurlijk ook gebruikt worden. Deze werden door Ian en Lorenz ingewijd door een tochtje naar Uliwa, het volgende dorp op zo’n 5 à 6 km. De directeur van de lagere school vertelde ons nog snel een binnenweg, zodat we geen heuvel op en af zouden moeten, wat in deze hitte wel goed nieuws was. Hop, de fiets op en trappen naar Uliwa. Man, die fietsen, toch niet zoals bij ons :D Ze zagen er gloednieuw uit, maar hebben toch al wel wat geleden, dachten we na een eerste gebruik.
We zijn blijkbaar te zwaar voor de vering van het zadel, want dat boog vanaf de eerste seconde helemaal naar rechts af bij beide fietsen. En het beterde er niet op. We zaten redelijk laag, dus veel kracht zetten kost wel wat moeite en na een tijdje bollen, besloot het zadel ook nog eens van los te gaan staan, waardoor het helemaal naar achter kantelt als je gewoon op het zadel gaat zitten. Helemaal vooraan, op het puntje van het zadel, is dus de boodschap, maar dat maakt het fietsen er niet makkelijker op.

Aangezien we hier toch ook eens echt Belgisch moeten eten, had Lorenz het idee om stoofvlees te maken voor de groep. Dit zouden we dan een nachtje laten staan en morgen opeten. Met de assistentie van het team haalde Lorenz zijn kookkunsten en improvisatie boven (want een aantal ingrediënten zoals mosterd en laurierblaadjes zijn hier niet te vinden) en prepareerden we een potje stoofvlees.
Vandaag vroeg in bed, want morgen is het zover! Onze eerste observatiedag in de lagere en middelbare school! Spannend!

Malaweetje: De elektriciteit beslist hier ’s nachts zomaar uit te vallen waardoor iedereen wakker ligt van de hitte omdat de ventilator bijgevolg geen zin meer heeft.


Maandag 11 februari

Observatiedag 1! Met volle moed en zin vertrokken we naar de 2 scholen. Lorenz, Linn en Lies werden om 6.30u op de primary school verwacht. Yoeri en Ian rond 7u op de Secondary School.
Kort samenvatten wordt moeilijk omwille van de verschillende indrukken en gevoelens, maar we doen ons best!

Lies en Linn werden in Standard 5 en 6 (er zijn er 8 in totaal) gedropt en waren eigenlijk heel enthousiast over de geobserveerde lessen. Zij zagen gemotiveerde en enthousiaste leerkrachten passeren. De eerste 3 uurtjes (lesuren zijn hier 35 minuten) worden in elke klas gegeven door de ‘klasleerkracht’. Deze lessen zijn steeds Mathematics en English. Afwisselend 1 of 2 lesuurtjes. De leerkrachten zorgde voor interactie met de leerlingen. Hier en daar kwam een groepswerk tot uiting. Zo verschillend is het lesgeven hier dan toch niet, in vergelijking met onze scholen. 
Lorenz werd verwezen naar Standard 7 en was minder tevreden over de lessen. De ‘klasleerkracht’ was een nieuwe (maar geen jonge) leerkracht en eentje van de oude stempel. Tijdens een instructie moesten de leerlingen allemaal aan het bord komen en stond de leerkracht meer dan de helft van de tijd met zijn rug naar de leerlingen. Alle antwoorden werden zowat door de leerkracht gegeven en de leerlingen moesten dan herhalen. Lies en Linn hebben dit ook zo ervaren.

Na een dictee moesten de leerlingen van Standard 7 hun boekjes ter verbetering komen brengen en boekjes die niet mooi in de handen werden gelegd, vlogen door het lokaal, waarna de leerling dan een tweede poging moest doen om het boekje mooi af te geven. Na een verbetering werd de naam van de leerling geroepen en werd het boekje op de grond gegooid. De leerlingen moesten dit dan komen halen. Tijdens die verbetering zaten de leerlingen ook helemaal niets te doen. Gewoon wachten was de boodschap.

Yoeri en Ian waren ook enthousiast en moesten zelfs al een stukje van een les geven, nadat ze eerst dezelfde les in de parallelklas geobserveerd hadden. Een les Engels die goed gelukt was en waar ze dus zelf tevreden over waren. Ian kreeg ook een lokaal te zien, waarvan een computerklas gemaakt zou moeten worden. Een hele opgave aangezien er eigenlijk geen computers zijn. De oplossing: aanwezige (kapotte) computers oplappen en veel improviseren lijkt het.


Na heel wat indrukken terug naar de lodge voor een middagmaal  waar Erwin al zat te wachten. Erwin is docent Techniek (voor Baso) op onze hogeschool en komt eens kennismaken met het project. Eerst een babbeltje slaan over hoe het al was geweest en de eerste indrukken uitwisselen.

De Hitlerjugend is ook aanwezig :D
Eigenaardige manier van hand opsteken
om te antwoorden vinden we dit.

Net toen Yoeri en Lorenz naar Uliwa (je weet wel, het volgende dorp) wilden fietsen: De politie op bezoek! Lorenz en Yoeri stonden klaar om naar de markt te vertrekken toen er plots 5, in uniform geklede, agenten op ons toe gestapt kwamen. Wij zagen de bui al hangen en vroegen ons allemaal in stilte af wat ze hier kwamen doen. De heren kwamen vriendelijk een hand geven en de baas (in het groen gekleed) vertelde ons dat ze een praatje kwamen slaan. Blijkbaar waren het agenten uit Karonga (75 km van hier) die het politiekantoor naast onze lodge kwamen bezoeken en dus ook eens kennis wouden maken met de blanken. Gelukkig niets te vrezen dus en Yoeri en Lorenz naar de winkel en markt.

Tijdens dat bezoek aan de ‘supermarkt’ gingen Lies en Ian een zwemmeke doen in het meer, waarbij ze de rotsen eens gingen opzoeken. Daar vonden ze heel mooie blauwe vissen, die Lorenz en Linn dan nadien ook maar even gingen zoeken. Ian heeft Lies trouwens een bak bier beloofd als Lies een blauwe vis kan vangen.
Tijd voor de stoverij dan uiteraard. Een patatje bakken in de pan, het stoofvlees opwarmen en een (door Harriet gemaakte) salade erbij. Heerlijk! Applaus voor de kookkunsten en de vraag of we dit nog eens zouden maken. Lorenz blij!


Dinsdag 12 februari

Weeral een dagje observeren in de scholen. Deze keer wisselden L3 eens van klassen, waardoor iedereen eens een andere aanpak te zien kreeg. Vandaag was ook Lorenz veel enthousiaster. Het zien van dynamische, enthousiaste leerkrachten kantelde de indrukken richting positieve kant. Iedereen had eigenlijk al zin om te beginnen lesgeven en daarom vroegen we de directeur of we donderdag al mogen beginnen met wiskunde geven. Dan kunnen we er al rustig inrollen en na ’t weekend geven we dan ook de lessen Science and Technologie.

Erwin ging vandaag mee met de jongens op bezoek naar de secundaire school. Eerst met Ian, daarna bij Yoeri. De leerkracht waar Yoeri aan het observeren was, dacht dat het controle voor Yoeri was en Yoeri mocht meteen aan de slag in de les. Een uurtje gegeven door Yoeri zelf, terwijl het eigenlijk observatie was. Maar hij was tevreden en Erwin zag dat het goed was. Ian gaf vandaag ook zijn eerste les ICT, maar ervaarde heel veel problemen aangezien de leerlingen in het eerste middelbaar nog nooit van een computer gehoord hadden. Probeer je dat maar eens in te beelden! Geen succeservaring, maar wel stof om over na te denken! ’s Avonds zagen we Ian aan de slag gaan om uit te gaan leggen wat een toetsenbord is en waarvoor die knopjes allemaal dienen.
The pitch in Secondary School

In de namiddag zijn we allemaal sportervaringen gaan opdoen. Ian en Yoeri gingen eens kijken hoe de sportnamiddagen er op de secundaire school aan toe gingen en merkten dat de leerlingen dat niet verplicht moesten volgen maar wel allemaal een sport konden kiezen. Basketbal, volleybal, netbal (wat bij ons gekend is als korfbal) en voetbal stonden op het lijstje.








Ook Lies, Linn, Lorenz en Walter trokken naar het sportterrein van het dorp. De kinderen van de lagere school hadden training voor de wedstrijden van komende zaterdag. Er zijn dit weekend 2 netbal (korfbal) wedstrijden en 2 voetbalwedstrijden, waarvoor er bezoekers uit een ander dorp komen. Netbal wordt trouwens gespeeld door meisjes, voetbal (uiteraard) door jongens. Tijdens het toekijken werd duidelijk dat die mannen echt niet moe worden. Iedereen bleef maar lopen en er 100% voor gaan. Zotte mannen, die zwarten.

Tijdens het zwemmen speelde Erwin een spelletje met de plaatselijke kindjes en kregen we te zien hoe fantastisch kinderen toch wel zijn. Besluit: Kinderen zijn in elke cultuur hetzelfde en je kan ze telkens entertainen.

Malaweetje: Lies herkent de mensen hier niet zonder kleren. Ian ontdekte dan weer dat een toetsenbord best wel veel toetsen heeft! Erwin werd op zijn beurt dan weer door zichzelf uitgeroepen tot Captain Mzungu (Kapitein Blanke) na het waterspelletje.


Woensdag 13 februari

Vandaag de laatste dag observatie voor de Primary School studenten en deze keer werden zij vergezeld door Erwin. Hij kwam ook eens kijken naar de verschillende leerkrachten en zag ook wel een verschil in lesgeven tussen een aantal. Sommigen wouden dan vandaag ook wel extra hun best doen.

Ian observeerde vandaag nog de Geography lessen, want daar moet hij volgende week les over gaan geven. In de namiddag moest hij dan zelf zijn ICT-lessen over het toetsenbord geven en deze waren goed. De leerlingen waren het blijkbaar niet gewoon dat ze kopies kregen, want ze wisten niet dat de papieren toetsenbordjes die uitgedeeld werden effectief voor hen bedoeld waren. Yoeri observeerde nog een les English, waarvan hij dan de parallelles in de andere zelf gaf. Ook History stond voor hem vandaag op het programma. Dat bleef bij observeren. Tijdens het uurtje middagpauze zagen we hem snel over en weer komen van school om een hapje te eten. Drukke dag voor onze Nederlander.






Terwijl Ian en Yoeri deze middag op school waren, trokken Lorenz, Linn, Lies en Erwin terug naar het sportterrein waar alweer een training van de lagere schoolkinderen plaats vond. Deze keer gingen Linn en Lorenz actief aan de slag. Ze werden gevraagd om mee te spelen en gingen hier graag op in. Heerlijk, zo’n namiddagje sporten in deze hitte! Gelukkig was het vandaag een iets koelere dag. De eerste regenbuitjes zijn een feit. Er zijn vandaag 2 regenbuien gepasseerd aan de lodge. Ze duurden samen nog geen 5 minuten, maar hey, het heeft geregend! Jeej, afkoeling!
Captain Mzungu (Erwin) en de supporters!

 De scholen moeten het hier trouwens doen met heel weinig materialen. Ze moeten hier ongelooflijk creatief zijn in het geven van lessen. Zo is er op de middelbare school slechts 1 wereldbol en 1 wereldkaart. Er zijn ook amper boeken. De boeken voor het vak Engels zijn het talrijkst aanwezig. Hiervan zijn er 9 exemplaren voor 45 studenten. Daarstraks maakten we de leerlingen heel blij door 2 ballen mee naar de middelbare school te nemen, want we verdubbelden het aantal aanwezige ballen meteen.


De situatie in de lagere school is even schrijnend. In de lagere jaren begint het aantal boeken uit te bereiden, maar in Standard 7 hebben ze bijvoorbeeld 1 boek Engels voor de hele klas en is er geen enkel wiskundeboek.

Materialen die hier hartstikke welkom zijn, zijn bijvoorbeeld vloeibare lijm, rode balpennen, schoolboeken uiteraard, schriftjes voor de leerlingen om notities en oefeningen te maken, … We hebben de scholen gevraagd een lijst te maken met materialen die ze kunnen gebruiken en wie weet brengt de toekomst een mooie oplossing.

Malaweetje: Malawiaanse fietsen zijn toch niet zo geweldig als ze er uit zien, want Yoeri mocht op een trip van een kwartiertje 7 keer de ketting opnieuw opleggen. Yoeri vindt de ‘Strangers’ trouwens geweldig! Vooral die mooie uitspraken. Antwârpe!! En 2 voetballers delen hier één paar schoenen en kousen. De ene de linkse kous en schoen, de andere het rechtse deel.


Donderdag 14 februari

Valentijnsdag!!! En dat hebben de liefjes van de studenten ongetwijfeld gemerkt. Ja, we zijn romantisch geweest. Ook in het buitenland kunnen we nog steeds moeite doen! ;)

De lagere school studenten hadden vandaag hun eerste uurtjes lesgeven voor de boeg. Interessant, maar wel vreemd. De kinderen werden ’s ochtends door de onderdirecteur toegesproken en hij vertelde dat de leerlingen stil moesten zijn in alle lessen en zeker tijdens de onze. De kinderen hadden wel wat bang om antwoorden te geven hadden we de indruk en ze waren ook niet echt enthousiast in het begin. Naarmate de tijd vorderde en de leerlingen door hadden dat fout antwoorden helemaal niet erg was, kwamen de leerlingen losser. Het is hier de gewoonte dat de leerkracht alle oefeningen tijdens de les verbetert, maar dat is toch iets waar we aan moeten wennen en waar we een goed systeem op moeten vinden. We willen er wel wat structuur in krijgen, en tegelijkertijd mogen de leerlingen toch ook niet zitten niets doen.

Een eerste leuke ervaring dus, waar we nog wel wat mee kunnen doen.

Yoeri had vandaag normaal gezien observatie literatuur (Engels), maar zijn mentor zei hem dat hij nog super veel werk had, dus Yoeri mocht meteen de les zelf geven. Hij had wel nog nooit een les literatuur hier gezien, dus na een heel snelle blik op het boek en na een zeer korte uitleg van de mentor, ging hij aan de slag. Onvoorbereid, niet briljant, maar wel succesvol met een duidelijke boodschap, dus dat is in orde hé! Wat een topleerkracht, die Yoeri!

Ian heeft elke donderdag een vrije dag, dus vandaag trok hij met Erwin en Walter naar Karonga. Karonga ligt op 75 km van ons dorpje en daar moeten we bijvoorbeeld naartoe om onze verblijfsvergunning te laten verlengen en als we zin hebben in iets lekkers, zullen we het daar sneller vinden. Ze hebben er bijlange nog niet veel, maar toch meer dan in Chilumba. Lorenz’ internet is ook al een hele week stuk, dat hadden ze daar kunnen maken, maar de man die er iets van afwist was er niet. Typisch? Achja, dan maar naar Mzuzu zaterdag, waar ze dat zeker gaan kunnen fixen! De heren kwamen terug met een aantal inkopen en visgerei. Zelf vangen en bakken is dus de boodschap! Expeditie Robinson voor dummies, nice! Ze bezochten ook een museum waar ze de malawisaurus te zien kregen.




Ondertussen waren Lorenz, Linn, Lies en Yoeri naar de middelbare school getrokken om de namiddagsport te gaan bekijken. Die start normaal om half 3, maar om 3u was het nog niemand begonnen. We hebben dan een praatje gemaakt met 2 studenten en nadien spraken we met de Sports Teacher. Leuke babbel!

Ondertussen weten we dan ook weeral wat meer over het land en waarmee de Malawianen zoal bezig zijn. We hadden dan verwacht een leuke voetbalwedstrijd te zien, maar we kregen eerder een saaie training te zien. We besloten dus om maar eens terug te wandelen.

Ian was nog een grote stok gaan zoeken die in de toekomst als hengel gaat dienen. ’s Avonds was het een avond voor voorbereiding. Iedereen was aan het werken voor het lesgeven van de komende dagen. We zijn hier bijna langer bezig met voorbereiden dan in België, maar dat komt natuurlijk ook omdat het hier back to basic is he. Een kaart die wij zouden projecteren wordt hier gewoon zelf getekend en ingekleurd, hier verwijzen we naar Yoeri. Maar natuurlijk heeft de rest ook al prachtig materiaal gemaakt. 

 Malaweetje: Een van de Malawiaanse jongens op de middelbare school is famous, because he switches girls like clothes en ooit komt hij naar Europa of Amerika om een blanke vrouw te trouwen en mooie kinderen te hebben.


Vrijdag 15 februari

’t Is weeral de laatste werkdag van de week. Lies en Lorenz begonnen deze ochtend met 70 minuten wiskunde. Linn had er vandaag 35, nadat de andere twee gedaan hadden. Vandaag toch al meer enthousiasme in de klas. De leerlingen zullen ons een beetje beter beginnen te kennen. Zo’n blank gezicht voor de klas is natuurlijk vreemd voor hen. Inzicht in de leerstof hebben de kinderen echt wel niet. Als je vraagt waarom je nu een bepaalde bewerking moet doen of ze moeten aan de hand van een tussenstap iets berekenen, mislukt het … . Stap voor stap kunnen we ze dit inzicht nog een beetje proberen bij te brengen, alle beetjes helpen.

Ondertussen kregen we ook onze onderwerpen voor de lessen Science and Technologie van volgende week.

Vandaag was Lies alleen in de klas. Geen klasleerkracht te zien, omdat z’n nicht op sterven lag. Begrijpelijk natuurlijk!

Yoeri dacht deze keer wel een les literatuur te observeren, maar niets bleek minder waar. Yoeri wederom zelf aan de slag tijdens zijn eerste lesuur van vandaag. Het tweede lesuur ging hij dan de klasleerkracht zoeken om toch echt wel eens een les literatuur geobserveerd te hebben. De les startte met een dik kwartier vertraging, maar de laatste 20 minuten van de les was er dan toch iets te zien.

Ian mocht vandaag ook weer aan de slag. Eerst een les Computer Science geven aan de leerlingen van het eerste jaar, waarin hij de werking en de toetsen van het toetsenbord aan de leerlingen uitlegt. Het blijft onwaarschijnlijk, 14-jarigen (en ouder) die nog nooit een computer hebben gezien. Stap voor stap maken ze kennis met de werking van de computer, dankzij Ian.

Ondertussen is Erwin terug vertrokken uit de lodge. Om 12u vanmiddag nam hij de taxi naar Uliwa. Van daaruit gaat hij naar Mzuzu, waar hij de nacht zal doorbrengen. Morgen nog een lange trip naar Lilongwe, om daar zondag nog een excursie te doen en maandag dan weer naar België te vertrekken. Eenmaal terug in België mag hij meteen op stagebezoek. Dat vraagt aanpassing!

Zo dadelijk gaan Lorenz en Linn nog een beetje de sportieveling uithangen. ’t Is wederom training voor de wedstrijden van morgenmiddag en wat sport tussendoor kan natuurlijk nooit kwaad. Wel terug heel warm hier vandaag, eens benieuwd of ze het deze keer een volledig training gaan volhouden. Daar zullen de supporters voor moeten zorgen!

Straks gaat Ian al eens proberen een eerste vis te vangen met zijn zelf gefabriceerd visgerief. Wie weet eten we vanavond of één van de dagen wel zelf gevangen visjes.

Malaweetje: De Secondary School krijgt hier per jaar 250 000 Kwacha toelage van de overheid. Dat is ongeveer zo’n € 500 voor 410 leerlingen. Dan weet je waarom de toestanden hier zo schrijnend zijn.

Zo, that’s all for today folks! Tot volgende week!

Khalani makola! (Wie-o-wie krijgt dit ontcijferd?)

vrijdag 8 februari 2013

De eerste indrukken


Hallo daar België en Nederland! Malawi calling.

Een eerste bericht en teken van leven voor sommigen onder jullie. We geven jullie een update over wat we tot nu toe allemaal gedaan en gezien hebben. Verwacht jullie dus maar aan een brokje tekst en leesplezier.
4 februari om 18.25u (een uur vroeger dan eerst gepland) stegen we op om aan ons avontuur te beginnen. Een uurtje later waren we in Frankfurt waar we al een eerste update op Facebook konden geven. Eventjes wachten en met een groot vliegtuig (2 – 3 – 2 personen) naar Ethiopië. Weer enkele uurtjes overleven op de luchthaven en verder naar Malawi, met een tussenstop in Congo.

De eerste indruk die we kregen als we toekwamen was: GROEN. Alles is hier heel mooi groen. Het is hier dan ook regenseizoen en alles krijgt deze periode genoeg water. Waar we wel bang voor waren was de bagage. Iedereen mocht 2 stuks bagage inchecken en we hoopten met z’n allen dat die volledig en voltallig ging aankomen. Tijdens het wachten werd snel duidelijk dat dit in orde kwam. Geen bagage vermist, enkel Lies zag haar toilettas niet aankomen… Haar rugzak was opengegaan tijdens de vlucht en de toilettas is verloren gegaan.

Hop naar de bank in de luchthaven! € 500 wisselen om al een heel tijdje toe te komen. Wat krijg je dan in de plaats? Wel, 232600 MK (Malawiaanse Kwacha) waarbij het biljet  met de hoogste waarde er eentje van 1000 MK is. Beeld je dus maar eventjes in wat voor een berg pokergeld we daar moesten zien weg te steken.


Aan de uitgang van de luchthaven stond ons taxibusje te wachten. Onze bagage werd door een aantal Malawianen tot aan het taxibusje gereden, enkel Lorenz moest zelf rijden. Dikke lippen en neger op zijn hoofd zeker?
We merkten meteen dat we hier echt welkom waren. Een van de mannen vroeg ons “First time in Malawi?”, waarna we een zeer warm en gastvrij “Welcome to the warm heart of Africa” kregen. Wat fooi aan de mannen daar geven en het busje op. Klaar voor een tripje naar de Budget Lodge waar we onze 2 eerste nachten zouden doorbrengen. Op weg naar het centrum van de hoofdstad (Lilongwe) kwamen we de ‘typisch Afrikaanse’ dingen tegen. Veel mensen langs de kant van de weg die daar stonden te niksen, vrouwen aan het werk met de sikkel in de hand, vrouwen met manden vol spullen op het hoofd, een zeer groene omgeving.

Aangekomen in de Budget Lodge, bleken we geen reservering te hebben gemaakt, hoewel dit wel was gebeurd. Na een controle, gaven de zwarte mannen hier toe dat we wel gereserveerd hadden, maar ze waren het dus gewoon vergeten eigenlijk. We werden naar een andere lodge getransporteerd waar we de nacht mochten doorbrengen. De volgende dag zouden we dan wel plaats hebben op ons eerste adres.

Na eindelijk opgefrist te zijn, gingen we met z’n allen eten. De budget logde zorgde voor vervoer. Een personenwagen (Toyota, dat kan ook niet anders, want iedereen rijdt hier met een Toyota) waar we met z’n 7 in moesten passen. Linn en Lies op de voorste passagierszetel, Walter, Lorenz, Ian en Yoeri op de achterbank! Heerlijk comfortabel! We kozen het duurste restaurant van Lilongwe uit, om dan toch maar een beetje Westers te doen, en betaalden na een stevige maaltijd nog geen € 10. Heerlijk!
Na een tripje terug met dezelfde Toyota (waarvan je hieronder foto’s vindt) kropen we in ons bed, want we hadden een goede nachtrust nodig van de zeer vermoeiende trip.



Malaweetje: Chichewa is de nationale taal in Malawi.

.Dag 2 brak aan en na een echt English breakfast trokken we naar onze eerst geplande Budget Lodge. Daar aangekomen was het uitpakken en vertrekken voor inkopen. Eerste tussenstop, het tankstation om een voorraad water in te slaan. Waaarem hier ze! Volgende tussenstop: Airtel. Airtel is de winkel die we nodig hebben om de komende maanden te communiceren onder elkaar en met het thuisfront. Eerst een sim-kaartje kopen om in de tweede gsm te steken, zodat de thuisblijvers gewoon naar onze Belgische nummer kunnen sms’en en wij terug kunnen sturen met onze Malawiaanse nummer. Dat kost ons 24,60 MK per sms. Reken maar uit hoeveel wij betalen als je weet dat 460 Kwacha gelijk is aan € 1. Dus iedereen die wil sms’en doet dit naar onze Belgische/Nederlandse nummer, zorg er voor dat je binnen 1 bericht blijft! Anders komt het bericht niet aan! Wij sturen dan wel terug op met ons lokaal nummer, als we het de moeite waar vinden ;). De tweede aankoop daar was een Dongel. Dit is het beestje dat ons de mogelijkheid geeft een internetverbinding tot stand te brengen. Internet hebben we de komende maanden zeer traag en dankzij een grote usb-stick die we in onze computer rammen. Dan er nog voor zorgen dat er belwaarde op onze gsm werd gezet, meteen genoeg, en we zijn vertrokken. Weg uit de Airtel winkel en hop naar de supermarkt. Een aantal dingen kopen die we nodig hadden om de eerste paar dagen te overleven. Droge voeding die we een tijdje konden bijhouden dus en uiteraard choco (Zowaar van Belgische kwaliteit (als we het etiket mogen geloven)) en pindakaas. Jep, Yoeri is Nederlander!

In de namiddag bezochten we de lokale markt in Lilongwe. Eén woord: CULTUURSCHOK! Wat een massa mensen, die dicht op elkaar gepakt in kleine hutjes zaten. Allemaal wouden ze verkopen aan de blanke man en overal werden we nageroepen. Op een gegeven moment vormde zich een sliert mannen die allemaal 2 broeken of shirts vast hadden. Deze werden uiteraard allemaal getoond. 




Snel weg van dit pad, tussen de kleine ‘kraampjes’ door en hop naar de brug. Brug, hmm, een houten staketsel dat een brug moest voorstellen en betalend was ja! Maar toch, wij er overheen! Over de rivier die meer uit afval en plastic bestond dan uit wat een rivier normaal wel moet bestaan. Na de markt even uitrusten op het terras van een plaatselijke McDonalds (het had uiteraard een andere naam, maar was in ieder geval iets fastfoodachtigs). Verder door naar het restaurant van de eerste dag om terug een maaltijd in te slaan en weer op tijd naar ons bed.

Malaweetje: Raad voor welk product volgende namen gebruikt worden: Wet & Wild, Bareback, Rough Rider, Midnight en Hot. Antwoorden kunnen gesms’t worden (standaardtarief naar het Belgische of Nederlandse nummer van je Malawiaanse vriendschap) Wij maken het antwoord en de winnaar in het volgende blogbericht bekend.

Dag 3 dan al! Om 8u ’s ochtends (dat is 7u jullie tijd) stond onze minibus klaar om ons naar Chilumba te begeven. Een trip die uiteindelijk in totaal 12 u in beslag zal nemen om een kleine 600 km te rijden. Onderweg stopten we onder andere in Mzuzu, waar we nog wat inkopen deden en een overheerlijke Malawiaanse pizza verorberden. Na de lange trip waren we super blij om aan te komen aan de lodge waar we de komende tijd zullen verblijven. Amai, wat is dit! Het is hier nog warmer dan in de hoofdstad, dat komt waarschijnlijk omdat het hier al een aantal dagen geen drupje heeft geregend. Zo snel mogelijk het busje uitladen, en onze kamers verdelen. Yoeri en Lorenz delen een kamer, Linn en Lies ook en Ian slaapt momenteel apart, tot Erwin (onze docent) een kijkje komt nemen. Dan slapen zij enkele nachten samen. Binnenkort zijn de boys van plan om te switchen van kamers.


Malaweetje: De koeien sterven hier gewoon midden op de weg tijdens het trekken van een kar.


Dag 4 is aangebroken, vrijdag zijn we ondertussen al. Vandaag op de planning: bezoek aan de 2 scholen waar we de komende tijd gaan verblijven. Wijle weg! Te voet naar de Happy Chilumba Primary School, waar Lorenz, Lies en Linn de komende maanden hun taken gaan uitvoeren. Een mooi schooltje, met 8 klassen. We werden zeer hartelijk ontvangen! Iedereen was zeer blij om ons en vooral Mister Walter (de projectverantwoordelijke) te zien. Wat een leuke bende daar. De kinderen waren ook allemaal zeer enthousiast tijdens de kennismaking. We stelden ons voor en zeiden dat we de komende maanden kwamen lesgeven in deze school. De directeur van de school wandelde met ons van klas tot klas en Lorenz werd al meteen tot coach, kapitein en keeper van de voetbalploeg gekroond (omdat uit een voorgaand gesprek met de directeur gebleken was dat Lorenz een voetballer is). De lessen hier starten om 7u en duren tot ongeveer kwart voor 1.

Na nog wat leuk getater liepen we verder naar de Chilumba Secondary School. De plaats waar Ian en Yoeri hun taken zullen uitvoeren. De school is een half uurtje wandelen van de lodge, dus we regelen nog 2 fietsen voor de heren, waarmee we dan ook nog inkopen kunnen gaan doen in een volgend dorp. De middelbare school zorgde wederom voor een cultuurschok. Kort samengevat ziet het er hier zo uit: 90 leerlingen per jaar (verdeeld in 2 klassen), 4 verschillende jaren, de leerlingen blijven 11 weken (7 dagen op 7) op internaat en liggen met 40 op 1 kamer, per 2 in een bed. Ze eten elke middag pap (Nseama) met bonen. De lessen beginnen om 7u en duren tot 20 voor 2. Dan hebben ze elke namiddag sport of vrijetijdsbesteding.

Het verdere verloop van de dag zag er zo uit: Zonnebaden en zwemmen in Lake Malawi! Het water van het meer bedraagt de temperatuur van ongeveer 28°C (naar onze schatting) en de temperatuur binnen in de lodge bedraagt hier 32°C. Ondertussen beginnen we een beetje te wennen aan de temperatuur, maar we zijn ook al allemaal goed verbrand van een uurtje de zon te trotseren en een half uurtje in het water te spelen.







Het adres waarop we eventueel post kunnen ontvangen is: Happy Private School, PO Box 72, Chilumba (Karonga), Malawi. Hou er wel rekening mee dat de post een maand onderweg kan zijn. Vermeld ook goed voor wie de post is, want het is niet ons eigen adres.

Malaweetje: Mzungu is Chitchewa voor blanke en Yoeri quote als volgt: “Koeien eten ze op en flikkeren ze in het meer!”, want Ian dook vandaag een koeienschedel op. Wat ons ook opviel tijdens de eerste dagen, is dat je hier super snel vrienden maakt!
  
Groetjes van de negerkes!