maandag 8 april 2013

Yes, yes, too much heavy!


Op de laatste dag van ons verblijf in de Nkhata Bay (in de Mayoka Lodge) vertrokken we na een ontbijtje met de kano op tocht. Terwijl Linn een kijkje ging nemen in het dorp, trok de rest het water op. Drie kwartier peddelen om uiteindelijk aan te komen aan de rots waar we het cliffjumpen hadden gedaan. Nog eens een paar keer om ter sierlijkst het water in springen, een krokodil spotten en dan maar besluiten om terug te keren.

Een voormiddagje op het water laat zijn gevolgen zien, want het vlees ziet een beetje rood vandaag!

In de namiddag slenterden we nog wat rond in het dorp, waar we een voorraadje voedsel verzamelden om deze middag te kunnen eten. De rest van de dag bestond uit terug wandelen, een spelletje pool en wat luieren met een alweer heerlijk uitzicht.

Vanavond eten we hier nog een keertje met 7 en spelen we een spelletje Uno. Morgen trekken we verder en nemen we afscheid van Peter en Lydia. Ondertussen is onze planning gewijzigd, want morgen gaan we eerst naar Nkhotakota.

Na 3 uur rijden met een minibus (waar bij ons max. 12 mensen zouden inmogen, maar waar er hier 23 inzaten) kwamen we in Nkhotakota aan. Bij het uitstappen merkten we al meteen dat dit niks ou worden . We besloten hier ergens een rustig plekje te zoeken om te picknicken en dan door te gaan naar Salima. Als we geluk hebben, geraken we misschien nog wel in Dedza.

Hop, terug een minibus in, maar die vertrok niet tot de teller 26 hoofden stond. Afzien! Elke spier begon te verkrampen en tijdens zo een rit nog eens een uur vol in de zon zitten is niet aangenaam. Uiteindelijk kwamen we aan in Salima, maar naar Dedza geraken we niet meer. Over een uurtje is het hier donker en in het donker reizen vinden we hier niet verstandig.

Vanavond blijven we dus in Salima, een stadje waar niets te zien is, om morgenvroeg verder te trekken richting de rotstekeningen in Dedza.

Ian besloot dat de rotstekeningen niets voor hem waren en besloot zijn eigen weg te gaan, rechtstreeks naar Cape Maclear, waar de rest hem dan enkele dagen later zal ontmoeten. L3 en Yoeri gingen richting Dedza om rock-art te bezoeken. In Dedza beklommen we Mount Dedza, op een manier die avontuurlijker was dan verwacht omdat we het echte pad ergens gemist hadden en we op sommige stukken recht tegen de bergwand omhoog moesten. Op de terugweg liepen we mensen voorbij die loodzware paketten hout op hun hoofd droegen. Toen we een man vroegen of het zwaar was, was het antwoord: Yes, yes, very much heavy. We vernamen dat Ian tijdens de avond wat ziekjes was geworden en hoopten dat het niet te ernstig was. We zien hem pas zaterdag en tegen dan zou het toch beter moeten gaan. Ian nam vandaag een dagje vakantie op het strand van Cape Maclear en verblijft in de Fat Monkey Lodge.

Vrijdag ondertussen en dat betekent dat onze eerste week al volledig achter ons ligt! Vandaag ging het kwartet op zoek naar kunst uit de oudere tijden, in de vorm van rotsschilderingen. Hiervoor trokken we naar Mphunzi, waar we rode en witte tekeningen van respectievelijk 10000 en 2000 jaar geleden aantroffen. Het leuke is dat deze tekeningen slechts 80 jaar geleden ontdekt zijn! Nadien beklommen Yoeri en Lorenz nog een berg, waarna we onze avond vulden met kaartspelen in de bar.

Ian voelde zich vandaag al wat beter, maar moest toch vroeg in zijn bed kruipen omdat het weer iets minder ging. Morgen zien we onze vriend terug en kunnen we hem alle nodige zorg en liefde geven.

Zaterdag vertrokken we naar Cape Maclear en dat beloofde een dagje vol frustraties te worden. Het gedetailleerde verhaal doen we hier niet, maar we kunnen wel zeggen dat we het allemaal volledig gehad hadden! We hebben 5u en half gereisd over 90 km, WAANZIN! Aangekomen in Cape Maclear stortte de jongens zich op een frissen pint en een overheerlijke spaghetti. Oh, raad eens wie we hier tegenkwamen! Nee, niet Madonna (die wel in Malawi is op dit moment), wel King Peter en Lydia, de Nederlandse vrienden.

Malaweetje: Wist je dat er hier een Koreaan zit die geen 10 woorden Engels spreekt hij met heel veel gebaren en de woorden propellor en house een windmolen bedoeld? Auw, shoes betekent dan weer klompen.

Na een eerste nacht in Malambe Lodge, namen we eens een kijkje in het dorp en lieten we ons toch weer een klein beetje verleiden op de hout- en souvenirmarkten... Verder namen we vandaag echt vakantie. Een beetje zwemmen, zonnen en lezen vandaag. Ons avondeten ging door in een restaurantje in het dorp. Samen met Michael en Sabina (een Engels-Deens koppel op reis) en Filip (een Duitser). We aten allemaal eend in curry, maar omdat ze hier grote bestellingen niet kunnen verwerken, kregen we dus slechts een halve portie en hadden we achteraf nog een beetje honger.

Vandaag ging Yoeri op stap, hij trok terug de bergen in en liep een eindje, naar een punt waar je makkelijk op een eiland kan geraken. Hij moest er uiteraard wel een stukje voor zwemmen, anders is het geen eiland. In het terugkomen werd hij opgepikt door Malawianen die met een lokale kano aan het varen waren. Deze voormiddag gingen Linn en Ian onder het commando van kapitein Lorenz het water op met een catamaran. Na eerst een beetje wennen en zoeken, vonden we de goeie richtingen en haalden we toch wel wat snelheden. Heerlijk, zo een zeiltochtje. Linn en Lorenz genieten nog na. Lies vulde haar voormiddag met zonnen.
Deze middag speelden we nog wat kaartspelletjes en morgen vertrekken we alweer. We gaan naar Liwonde, een ander nationaal park, waar we nog wat wildlife hopen te spotten.

Malaweetje: Wist je dat Lies al haar bruine kleur (2 en halve maand sparen!) op 1 dag kwijt is door te vervellen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten